Srednjovekovni uticaj između tehnika proizvodnje i postavljanja pločica u Aziji i Evropi, povezan je kroz islamsku Iberiju za vreme vizantijskog i osmanskog carstva.

Srednjovekovne enkaustične pločice pronađene su u samostanu koji je ustanovljen još u 12. veku u blizini sela Vašford („Washford“) Somerset u Engleskoj. Ovaj samostan je izgrađen i smatran kao drevni spomenik, a pločice koje su postavljene u njemu, bile su napravljene od višebojnih vrsta gline koje su bojene i pečene zajedno.

Oslikane pločice proizvedene u Evropi su ostavile značajan trag u proizvodnji pločica u celom svetu. Proizvedene pločice u srednjem veku su imale oslikane izuzetno složene verske i sekularne motive.

Imaginarne pločice sa motivima Starog zaveta prikazane su na podu Jan van Ejka („Jan van Eyck“) u Vašingtonu. Tip pločica Tring iz 14. veka, koje se mogu videti u britanskom muzeju, sadrže detalje iz Hristovog detinjstva. Pretpostavlja se da ove pločice nisu postavljane na pod već na zid. Čerstej („Chertsey“) tip pločica iz 13. veka, koje su postavljene u jednom samostanu, prikazuju Ričarda Lavljeg Srca koji se bori sa Saladinom. Prilikom izrade tih pločica je korišćeno srednjovekovno pismo za ispisivanje hrišćanskih natpisa na crkvenim etažama.

U 17. veku proizvedene su zidne belo plave pločice sa motivom čudovišta. Ovaj tip pločica je nazvan Delftvare („Delftware“), a bojama je pokriven samo mali deo pločica. Delftvare tip pločica je tada bio izuzetno popularan u Holandiji, a izvoz ovih pločica je išao preko severne Evrope i to počevši od 16. veka na dalje.

Nekoliko kraljevskih dvorova je imao takozvane porcelanske sobe u kojima su kompletni zidovi bili pokriveni pocelanskim pločicama i panelima na kojima su bile montirane te pločice. Primeri porcelanskih pločica su sačuvani u Capodimonte i Napulju u Italiji, Kraljevskom dvoru u Madridu te u obližnjoj palati Aranjuez.

Postoje i nekoliko tipova tradicionalnih pločica koje su opstale i danas se proizvode u Maroku i okolnim zemljama. Ovaj tip pločica na sebi ima male gotove mozaike i jarko obojene Zelige („Zellige“) pločice.

Viliam de Morgan („William de Morgan“)  je bio pisac, ali i dizajner pločica, vitraža i nameštaja za kompaniju Moris („Morris & Co.“) od 1863. do 1872. godine. Pločice koje je dizajnirao bile su često zasnovane na srednjovekovnom dizajnu i persijskim šarama. Često je eksperimentisao sa inovativnim glazurama i tehnikama pečenja pločica. Jedrenjaci i ribe su bili najčešći motivi na pločicama koje je dizajnirao, mada su česti motivi bile ptice i druge životinje. Planirao je i stvaranje komplikovanih obrazaca putem kojih bi uklapao nekoliko pločica u jednu celinu. Fenomenalan crtež sa patkama koje je dizajnirao i preneo na sjajne pločice je verovatno i njegov najpoznatiji proizvod. Proizvodnja dizajniranih pločica je doživela najveći preporod i popularnost u viktorijansko vreme.

U Portugalu je nastavljena tradicija Azulejo pločica koje se koriste i danas za ukrašavanje zgrada, brodova pa čak i kamenja i stena koji se koriste pri uređenju enterijera. Pločice sa raznim motivima se u današnje vreme proizvode serijski u fabrikama što znači da je i cena pločica sada manja nego ranije.

Zanimljivo je da su pločice iz viktorijanskog vremena, postale standard za uređenje kuhinja, kupatila te javnih prostora i u sadašnjem modernom dobu. Plafonske pločice se postavljaju u unutrašnjosti zgrada na aluminijumske konstrukcije. Plafonske pločice su se najčečće koristile prilikom uređenja mediteranskih kuća.